เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียงรู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องยืมหนี้ยืมสินคนจนแค่ขยันหาก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนดูถูกคนอื่นอย่าลืมนะว่ารวยได้
ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไปวันนี้ขอแ ช ร์โพสต์เตือนสติรวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถูกใครบทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตือนใจเราว่า“รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัว
ลำบากตอนแก่น่าอนาถใจที่สุด”มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า500 ไร่ท่านหนึ่งเล่ าให้ฟังว่าเมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆกันทุกเขตของกรุงเทพและเมืองใหญ่ๆทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากินเหล้ าครั้งละแสนทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริงๆ ลูกๆผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียวเมียผมชอบเล่นหุ้นๆ
ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหล ายร้อยล้ านมีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผมผมด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ
กูให้ทาน เขารับเงินพร้อมน้ำตา“ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง”ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้งแต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่ างไปจากชีวิตผมจริงๆเมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธยา
ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้านลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวขาดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัวเช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวันๆเมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยวล้างจานทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขาแล้วให้เขาไปแสนนึง
ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า“พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้
เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ ร่างกายและจิตใจพ่อก็ยอมถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุงแสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือดอกเบี้ยเราไม่มีหนี้บุญคุณกัน
แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมจริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง จากไป แล้วแต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไปผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ
ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้กรรมของใครของมัน”ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถวลงทุนมีเงินเก็บไว้ 30,000 บาทและผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า“กรรมนั้นตามสนอง”หลานไม่ได้ด่าผมแต่หลานพูดความจริง
เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระแม่ชีขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเงิน ตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่อคนบอกบุญผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็นรู้จักทาน อีกหน่อยก็คง จากไป ไปผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผมเพราะถ้าผม จากไป ก่อนเมียผมผมจะ จากไป ตาไม่หลับไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก
เก็บเรื่องราวมาให้อ่านคนอ่านจบได้กำไร คนข ี้เกียจอ่านก็คงพล าดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา“ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยันไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด”เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหล ายๆคนที่ทะนงตนและลืมตัวใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ
