ไวรัสโคโรนา : เรื่องจริงจากหมอ ผู้อยู่แนวหน้าของสมรภูมิโควิด-19
“หมอ มีคนไข้มารอ SWAB (เก็บตัวอย่างส่งตรวจ)…หมออยู่ไหน มาเลยได้ไหม อีกกี่นาที” นี่เป็นเสียงเรียกที่แพทย์หญิง ณ โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ได้ยินนับครั้งไม่ถ้วนในช่วงที่สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ในประเทศไทยรุนแรงขึ้น
แพทย์หญิงคนดังกล่าวบอกกับบีบีซีไทยว่าตั้งแต่ต้นเดือนมกราคมที่ผ่านมา “แพทย์อินเทิร์น” หรือแพทย์จบใหม่ที่มาทำงานในโรงพยาบาลแห่งนี้ ต้องผลัดกันมาเข้าเวรเพื่อเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งจากผู้ป่วยต้องสงสัยเข้าเกณฑ์โควิด-19 ในขณะที่แพทย์อินเทิร์นทุกคนยังต้องเข้าเวรเพื่อตรวจรักษาผู้ป่วยอื่น ๆ ตามปกติ ทำให้ภาระงานของพวกเขาและเธอเพิ่มขึ้นจนแทบไม่ได้หยุดพัก
“เดือนที่แล้ว (กุมภาพันธ์) พบผู้ป่วยเข้าเกณฑ์ประมาณ 4-5 คนต่อเวร เวรหนึ่งประมาณ 8 ชั่วโมง แบ่งเป็นเวรเช้ากับเวรบ่าย แต่ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาจำนวนมากขึ้นนเป็นกว่า 20 คนต่อเวร” แพทย์หญิงวัย 25 ปี ให้สัมภาษณ์บีบีซีไทยโดยขอไม่เปิดเผยชื่อและโรงพยาบาลต้นสังกัด
ที่มา อาการ การรักษา และ การป้องกันโรคโควิด-19
ยอดผู้ป่วยและเสียชีวิตจากไวรัสโคโรนาทั่วโลก
เชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดโรคโควิด-19 มีชีวิตอยู่บนผิวได้นานเท่าไร
ไวรัสสายพันธุ์ใหม่นี้สร้างความเสียหายต่อร่างกายเราได้อย่างไร
ไม่เพียงงานเพิ่มขึ้น เข้าเวรเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ความเสี่ยงจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาก็เพิ่มขึ้นด้วยท่ามกลางภาวะที่อุปกรณ์ป้องกันตัวที่ยังขาดแคลน
และระบบคัดกรองผู้ป่วยที่มีช่องโหว่อยู่บ้างทำให้แพทย์มีโอกาสสัมผัสผู้ติดเชื้อโดยไม่รู้ตัว
กระทรวงสาธารณสุข (สธ.) รายงานวันที่ 25 มี.ค. ว่าจำนวนผู้ติดเชื้อสะสมในประเทศไทยเพิ่มเป็น 934 ราย และมีผู้เสียชีวิต 4 ราย ในจำนวนผู้ป่วยรายใหม่ที่ได้รับการยืนยันในรอบ 2 วันที่ผ่านมา มีบุคลากรทางการแพทย์ติดเชื้อแล้ว 6 ราย ทั้งแพทย์ พยาบาลและเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในหลายจังหวัด โดยสาเหตุหลักที่ทำให้แพทย์และพยาบาลติดเชื้อนั้นเป็นเพราะผู้ป่วยจำนวนหนึ่งปกปิดข้อมูลความเสี่ยงในการติดเชื้อ ทำให้บุคลากรทางการแพทย์ตรวจรักษาโดยไม่ได้สวมอุปกรณ์ป้องกันที่จัดเตรียมไว้สำหรับการตรวจผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงติดโควิด-19
ในภาวะที่บุคลาการทางการแพทย์กำลังตกอยู่ในความเสี่ยงจากการติดเชื้อและปัญหาอุปกรณ์ป้องกันขาดแคลนที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข ต่อไปนี้เป็นคำบอกเล่าคุณหมอซึ่งปฏิบัติหน้าที่อยู่ท่ามกลางสมรภูมิการระบาดของโควิด-19
“เราจะป่วยไม่ได้”
คุณหมอบอกว่าความเสี่ยงแรกที่เจอก็คือ เธอไม่มีทางรู้เลยว่าผู้ป่วยที่ตรวจรักษาหรือเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งนั้นติดเชื้อหรือไม่ จนกว่าผลการตรวจจากห้องปฏิบัติการจะออกมา โดยเจ้าหน้าที่ผู้วิเคราะห์ผลจะเป็นคนโทรศัพท์มาบอกแพทย์เป็นรายบุคคลเพื่อให้รู้ถึงความเสี่ยงจากการสัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วยรายนั้น
“เขาจะโทรมาแจ้งว่า คนไข้ที่เราตรวจไปวันที่นี้ติดเชื้อนะ ให้คุณหมอดูแลตัวเองด้วย ถ้ามีไข้ ไอหรือมีอาการทางระบบหายใจก็จะต้องไปตรวจคัดกรอง แต่ไม่ได้ให้ตรวจทันที” เธอกล่าว พร้อมกับแสดงความเป็นห่วงเจ้าหน้าที่ฝ่ายอื่น ๆ ที่สัมผัสกับผู้ป่วยเพราะเธอไม่มั่นใจว่านอกจากแพทย์แล้ว เจ้าหน้าที่เหล่านี้ได้รับการแจ้งเตือนด้วยหรือไม่ ทั้งที่บุคลากรที่ต้องทำงานกับผู้ป่วยในโรงพยาบาลล้วนมีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อเช่นกัน
เธอเล่าว่าโรงพยาบาลแห่งนี้มีแพทย์อินเทิร์นทั้งหมด 24 คน ช่วงที่ผ่านมามีอย่างน้อย 2 คนที่ต้องกักตัว 14 วันเพราะมีอาการป่วยหลังจากตรวจรักษาผู้ติดเชื้อโควิด-19
ในสถานการณ์เช่นนี้ แพทย์หายไปเพียงคนเดียวก็ส่งผลกระทบมากแล้ว แต่นี่ถูกกักตัวถึง 2 คน ทำให้แพทย์ที่เหลือต้องทำงานหนักมากขึ้น
“มันเหนื่อยแล้วก็หดหู่ขึ้นทุกวัน…ถ้าเพื่อนโดนกักตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่เหลืออยู่ก็ต้องเพิ่มงานไปเรื่อย ๆ จะมีวันไหนไหมที่มีใครสักคนมาทำหน้าที่แทนเรา ซึ่งพอคิดไปคิดมามันยากมากที่จะหาคนอื่นมาแทนได้นอกจาก (แพทย์) อินเทิร์นด้วยกันเอง มันบั่นทอนมากค่ะ” หมอระบายความรู้สึก
เธอไม่ได้กลัวหรือหวาดระแวงที่จะต้องอยู่ใกล้ชิดผู้เสี่ยงติดเชื้อ แต่เธอเสนอว่าฝ่ายบริหารของโรงพยาบาลควรจัดกำลังคนที่สามารถปฏิบัติหน้าที่ในการเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งมาสลับสับเปลี่ยนบ้าง เพื่อแบ่งเบาภาระงานของแพทย์อินเทิร์น
