เรียกได้ว่าเป็นปรมาจารย์ทางด้านจิตรกรไทย สำหรับ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ มีผลงานจิตรกรรมไทยหลายผลงาน ภาพจิตรกรรมไทยในอุโบสถวัดพุทธประทีป กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ, เขียนภาพประกอบบทพระราชนิพนธ์ พระมหาชนก และผลงานศิลปะที่ วัดร่องขุ่น ซึ่งมีทั้งงานสถาปัตถยกรรม, ประติมากรรมปูนปั้น และงานจิตรกรรมไทย ได้รับการยกย่องเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) ในปี พ.ศ. 2554 ผลงานมากมาย หลากหลาย และเป็นที่ชื่นชอบของคนไทยเป็นอย่างมาก
อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
ล่าสุด (22 ก.ย.65) เพจเฟซบุ๊กของ นรินทร ทามาส ลูกศิษย์คนสนิทของ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ โพสต์คลิป อาจารย์เฉลิมชัย ออกมาพูดคุย หลังจากที่มีหลายคนถามว่า อาจารย์ไม่วาดรูปแล้วหรือ เห็นขี่มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยว
ซึ่ง อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ วัย 68 ปี ศิลปินแห่งชาติชาวเชียงราย ผู้สร้างวัดร่องขุ่น ต.ป่าอ้อดอนชัย จ.เชียงราย ก็ได้เคลียร์ชัดถึงประเด็นดังกล่าวว่า ก็คงจะเป็นเช่นนั้น ตนไม่ชอบวาดภาพที่มันซีเรียส เอาจริงเอาจังเกินไป ที่ผ่านมาทำมามากแล้ว อยากพักผ่อน
จากนี้ขอแสวงหาความสุขในชีวิตบั้นปลายด้วยการขี่จักรยานยนต์ออกทริปท่องเที่ยว หมดห่วงเรื่องวัดร่องขุ่นเพราะมีการบริหารงานกันเองได้แล้ว ตนวางแผนเบางานลงตั้งแต่อายุ 55 ปี และจะปล่อยวาง 100% เมื่อตนอายุ 65 ปี
ส่วนภรรยาและลูก ตนได้บอกกล่าวเรียบร้อยว่าให้พึ่งพาตนเองเพราะตนจะไม่เติมเงินให้อีกแล้ว ชีวิตแต่ละคนต้องแสวงหาความสุขของตัวเอง
ตนมีความปรารถนาตั้งแต่ยังเด็กว่า หากมีอายุไปถึง 65 ปี และยังมีชีวิตอยู่ ก็จะท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ อย่างเดียว เพื่อพักผ่อนตามที่ตัวเองชอบ ซึ่งก็คือการขับขี่มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวพร้อมกับลูกศิษย์ลูกหาที่ชื่นชอบการขับขี่ด้วยกัน แล้วจากนั้นก็ป่วยตายไป เพราะไม่มีอะไรอีกแล้ว ชีวิตออกกำลังกายให้แข็งแรงเพื่อจะได้ขับขี่ได้ และมีการนั่งสมาธิภาวนาเพื่อให้จิตใจยอมรับกับทุกเรื่อง และสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ซึ่งก็คือความตาย
โดยทุกอย่างยินดีกับทุกอย่างแล้ว ก็ท่องเที่ยวไป ใช้ชีวิตที่เป็นอิสรภาพ ยามแก่เฒ่ามา เราพร้อมทุกอย่าง จึงเที่ยวไปเรื่อยๆ แล้วตาย ส่วนวาดรูปก็วาดเล่นๆ เพลินๆ วาดเล่นๆ น่ะ พักผ่อนสนุกๆ กับสิ่งที่ตัวเองรักและชอบแค่นั้นแหละ ไม่เอาอะไรมาก ชีวิตก็มีแค่นี้ครับ ผมไม่อยากเห็นชีวิตตัวเองเหมือนชีวิตคนอื่น ทำงานๆ หาเงินให้ลูก ให้หลาน จนตัวเองล้มป่วยแล้วตายไป โดยไม่มีชีวิตที่ได้ท่องเที่ยวและมีชีวิตที่ได้พักผ่อน ผมได้เลือกแล้วว่าจะมีชีวิตเช่นนี้ เลือกทางแห่งความสุขยามแก่แล้วก็ตาย
ออกไปใช้ชีวิต
