ทุก ๆ วันผู้คนที่เข้ามาใช้บริการหน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในเมือง Kaliningrad ของรัสเซีย และผู้คนที่เดินสัญจรผ่านไปมา มักจะพบเห็นสุนัขฮัสกี้ตาสีฟ้าตัวหนึ่งนั่งขดตัวอยู่ที่เดิมเป็นประจำ
ความคิดแรกของหลายคนอาจจะคิดว่ามันต้องถูกนำมาทิ้งแน่ ๆ เลย แต่เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคิด เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าอะไร เจ้าฮัสกี้ตัวนี้ไม่ได้ถูกทิ้งแต่อย่างใด และที่มันมานั่งตรงนี้เป็นประจำก็เพื่อมารอเจ้าของที่ทำงานอยู่ในห้างนั่นเอง!
มันมักจะมานั่งรอ Svetlana ผู้เป็นเจ้าของ ที่นี่ทุกวันเป็นเวลานานกว่า 8 ชั่วโมง รอจนกว่าเจ้านายจะเลิกงานและเดินกลับบ้านไปด้วยกัน
ต่อมาเรื่องราวของมันโด่งดังกลายเป็นไวรัลไปทั่วรัสเซีย ผู้คนต่างให้ความสนใจจนมีสำนักข่าวลงพื้นที่ไปทำข่าว ซึ่งก็พบก็ข้อความที่เขียนบอกผู้คนที่เดินผ่านไปมาว่า “สุนัขตัวนี้ไม่ได้ถูกทิ้ง แต่มันกำลังรอเจ้าของเลิกงาน”
นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดอื่น ๆ เช่น มันไม่ได้หิวหรือหนาว และสิ่งที่มันกำลังทำอยู่นี้เป็นกิจวัตรประจำวันของเขา และอื่น ๆ เพื่อตอบคำถามที่หลายคนสงสัย
นักข่าวยังได้สอบถาม Svetlana ผู้เป็นเจ้าของ เธอได้เปิดใจว่า การปล่อยพวกเขาอยู่บ้านเพียงลำพังอาจจะทำให้รู้สึกเศร้าและเหงาตลอดทั้งวัน สำหรับเจ้าฮัสกี้เธอไม่สามารถปล่อยให้มันอยู่ในบ้านเพียงลำพังได้เลย เพราะมันจะส่งเสียงร้องโหยหวน ตลอดทั้งวัน สร้างความเดือนร้อนให้กับเพื่อนบ้านเป็นอย่างมาก และเธอก็กลัวว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเธอและเจ้าฮัสกี้ออกจากต้องถูกเชิญออกจากอพาร์ทเมนต์
เธอจึงพยายามหาทางออกที่ทำให้เจ้าฮัสกี้มีความสุขและสบายใจมากกว่าการอยู่บ้านลำพัง และเธอก็ค้นพบว่าการพามันออกมาทำงานด้วย นั่นคือทางออกที่ดีที่สุด
แม้ว่าจะไม่สามารถพามันเข้าไปในห้างด้วยได้ แต่การที่ให้มันนั่งรออยู่บริเวณหน้าห้างเป็นวิธีที่ทำให้เธอและเจ้าฮัสกี้รู้สึกสบายใจที่สุด
ทุก ๆ เช้า มันจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุก จากนั้นก็วิ่งไปที่ประตูด้วยความกระตือรือร้น หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จ กินข้าวเสร็จ ทั้งคู่ก็จะออกไปทำงานด้วยกัน
ระหว่างวัน Svetlana จะออกมาเช็กเจ้าตูบทุกชั่วโมง และพาออกไปเดินเล่น จากนั้นเมื่อถึงเวลาพักเที่ยงเธอก็ใช้เวลา 40 นาที เพื่ออยู่ด้วยกัน
ทั้งนี้ Svetlana ยังขอปฏิเสธไม่เปิดเผยชื่อของเจ้าฮัสกี้ เพราะกลัวว่าจะมีคนฉวยโอกาสลักพาตัวมันไป
นอกจากนี้เธอยังเปิดเผยอีกว่า เจ้าฮัสกี้มีอดีตที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เพราะมันเคยถูกเจ้านายเก่าพาไปทิ้งไว้ที่ศูนย์พักพิงสัตว์ฯ เพราะไม่สามารถทนกับพฤติกรรมร้องโหยหวนเมื่ออยู่ตามลำพังของมันได้
แม้ว่าก่อนจะรับเลี้ยงเจ้าหน้าที่ได้แจ้งถึงปัญหานี้ให้เธอได้รับรู้ แต่เธอก็ตัดสินใจรับมันมาเลี้ยง เพราะหลงักมันตั้งแต่แรกพบและคิดว่าหากเข้าใจและให้การดูแลอย่างเหมาะสมจะช่วยให้พฤติกรรมที่ไม่ดีของมันเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปในทางที่ดีอย่างที่เธอหวังไว้ ยกเว้นพฤติกรรมร้องโหยหวยเมื่อต้องอยู่เพียงลำพังของมันที่ทำยังไงก็แก้ไม่หายสักที
สุดท้ายเธอจึงแก้ปัญหาด้วยการพามันไปด้วยทุกที่และใช้เวลากับมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ และนับตั้งแต่นั้นมาทั้งคู่ก็ไม่เคยแยกจากกันเลย กลายเป็นเพื่อนรักที่ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลาเลยก็ว่าได้
