ทางเพจ กสศ. กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา ได้ออกมาเผยแพร่เรื่องราวของเด็กน้อยผู้ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะยากจน แม่ของเขาเก็บขวดขายและบางทีต้องเดินทางไปหางานทำ ฝากฝังให้โอมานอยู่กับย่า ในบ้านหลังน้อยที่ปลูกสร้างจากวัสดุเหลือทิ้ง ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา
โดยระบุข้อความว่า “บ้านผม ยากจนครับแต่ไม่อายเพื่อน เพราะเราไม่ได้ขอเขากิน” ด.ช.ปรีชา จอดนอก หรือ ‘โอมาน’ นักเรียนชั้น ป.6 โรงเรียนชุมชนวันเสด็จ จังหวัดปทุมธานี บอกเล่าอย่างมั่นใจในตัวเอง ทุกวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เป็นเวลาที่โอมานต้องออกไปช่วยแม่เก็บขวดขาย หลังยึดอาชีพนี้มานานหลายปี
แม้วันธรรมดาจันทร์-ศุกร์โอมานต้องไปโรงเรียน แต่แม่ยังคงตระเวนเก็บขวดคนเดียวเหมือนเช่นเคย โชคดีช่วงวันหยุดโอมานมาช่วยผ่อนแรงแม่ลงได้ไม่น้อยตามกำลังของเด็กผู้ชายที่พอทำไหว ช่วยบ้างเล่นบ้างตามประสาเด็กคนหนึ่ง
เส้นทางชีวิตโอมานจึงแตกต่างจากเพื่อนคนอื่นๆในโรงเรียนเดียวกัน ยิ่งตอนนี้แม่โอมานออกไปทำงานรับจ้างนานร่วมเดือนยังไม่ได้กลับมา ทำให้โอมานต้องไปอาศัยอยู่กินนอนบ้านยายที่ปลูกใกล้เคียงกัน พร้อมลูกพี่ลูกน้องคนอื่นๆอีก 4 คนซึ่งอยู่ในวัยเรียนทั้งหมด ยายเองต่างอยู่สถานะลำบากไม่ต่างจากครอบครัวโอมาน นั่นทำให้วันนี้โอมานรู้สึกคิดถึงแม่อย่างมาก ในแง่เหตุผลความจำเป็นต้องออกไปรับจ้างหาเงินทำทุกอย่างนำมาใช้จ่ายในครอบครัว โอมานจึงยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้
“คิดถึงแม่ครับ ไม่รู้แม่ไปรับจ้างทำงานที่ไหนไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว ผมเลยไปนอนอยู่กับยายที่บ้านอีกหลัง อยากให้แม่กลับมาไวๆ ครับ แม่ก็ไม่ได้ติดต่อมาหาเลย” โอมาน สารภาพความรู้สึก โอมาน รู้ดีว่าครอบครัวของตัวเองลำบากยากจน เงินทุกบาทที่ถูกควักออกจากกระเป๋าถูกใช้สอยอย่างมัธยัสถ์สมกับค่าเงินที่จ่ายไป
ตอนนี้โอมานไม่ได้ออกไปเก็บขวดขายเหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมาเพราะแม่ไม่อยู่ สำหรับเงินไปโรงเรียนจึงกลายเป็นหน้าที่ยายควักจ่ายเป็นหลักในตอนนี้ ถึงแม้จะขัดสนก็ตาม แม้วันนี้สภาพที่อยู่อาศัยที่ผนังดัดแปลงจากป้ายโฆษณา ยิ่งทรุดโทรมลงไปอีกฝนตก หลังคาสังกะสีแทบจะกันฝนไม่ได้เลย เมื่อไม่มีผู้ใหญ่ดูแล แต่ที่นี่ก็เป็นบ้านในสายตาของเด็กคนหนึ่งเสมอ โอมานยังใช้ที่นี่เป็นที่นอนพักในบางเวลา เพื่อชดเชยความคิดถึงแม่
“เก็บของเก่าขวดเก่ากับแม่เหนื่อยครับ แต่ก็ไม่อายเพื่อนเหนื่อยยังไงก็ต้องสู้ต้องอดทน บ้านผมจนไม่ได้มีเงินทองอะไร เพื่อนสนิทผมบ้างคน บ้านรวยจะตาย แต่ผมไม่ได้อิจฉาอะไรเขา เราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม อยากให้ทุกคนที่เป็นเหมือนผมสู้ๆ เรียนเก่งๆ จะได้มีอาชีพมีงานทำครับ” โอมาน ฝากถึงเพื่อนๆ
โอมาน ยังบอกอีกว่า แม้ครอบครัวลำบากแต่ตัวเขาก็มีความฝันอยากเรียนให้จบปริญญาตรี อนาคตฝันอยากเป็น ‘นักฟุตบอล’อาชีพ ถึงที่บ้านจะไม่มีอะไรเลย แต่ก็ไม่หยุดที่จะพยายามสร้างอนาคต ให้ตัวเอง สิ่งที่อยากได้ตอนนี้คืออยากมีเงินนำมาทำบ้านใหม่ให้แม่ จะได้ไม่ต้องลำบากไม่ต้องออกไปเดินเก็บขวดขาย ทุกวันนี้ บ้านไม่มีน้ำประปา ไม่มีไฟฟ้าใช้ ต้องออกไปอาบน้ำคลองทุกวันเหมือนกับ คนในบ้าน
“…ถ้ามีเงินแล้วตั้งใจอยากซื้อที่ดินให้แม่ปลูกข้าว ทำนา ปลูกผักสวนครัว ผมชอบปลูกผัก (หัวเราะ) เช่น ตะไคร้ หัวหอม ฯลฯ” นั่นเป็นความฝันที่อยากทำให้ครอบครัว “โตขึ้นผมอยากเป็นนักฟุตบอลเลี้ยงทุกคนในบ้านให้ได้ จะติดทีมชาติให้ได้ ตอนนี้ผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลตัวจริงของโรงเรียนแล้ว เล่นตำแหน่งกองหลัง ตั้งใจซ้อมทุกวัน ทั้งตอนนี้ยังเป็นตัวแทนโรงเรียนชุมชน วัดเสด็จไปแข่งขันกับโรงเรียนอื่นเพื่อชิงถ้วยรางวัลด้วย” โอมาน บอกความสำเร็จแรกในชีวิต
โอมานค่อยๆ สานอนาคตให้ตัวเอง แม้อายุยังน้อยแต่ตอนนี้ได้รับโอกาสฝึกทักษะอาชีพจากโรงเรียนชุมชนวัดเสด็จ เป็นช่างตัดผมให้กับเพื่อนๆ ในโรงเรียน ผ่านการฝึกสอนจากคุณครู ที่คอยประคบประหงมดูแลการตัดผมอย่างถูกต้องปลอดภัย ตอนนี้โอมานเลยเป็นช่างตัดผมขวัญใจเพื่อนๆ ไปเลย นั่นจะเป็นทักษะอาชีพที่โอมานได้รับติดตัวไป อย่างน้อยเมื่อจบการศึกษาชั้นม.3 หากหยุดเรียนต่อ ยังสามารถนำทักษะนี้ไปประกอบอาชีพได้วิถีชีวิตน้องโอมานกำลังสะท้อนถึงความตั้งใจ มานะ อดทน เลือกที่จะลิขิตชีวิตตัวเอง ไม่ยอมจำนนต่อชะตา
และล่าสุดข่าวดีที่ทำให้โอมานกลับมาร่าเริงยิ้มแย้มอีกครั้ง แม่กลับบ้านมาหาโอมานแล้ว
