ถ้าทุกข์จากสิ่งไหน ก็ขอให้เดินออกจากสิ่งนั้น หากทำไม่ได้ ก็ต้องอยู่ให้เป็น
ทุกข์จากสิ่งไหน ก็ขอให้เดินออกจากสิ่งนั้น
หากทำไม่ได้ ก็ต้องอยู่กับทุกข์ให้เป็น
ทำใจยอมรับ หากแก้ทุกข์นั้นไม่ได้
ก็ให้แก้ที่เราก่อน การแก้ในที่นี้คือ
แก้ที่ความคิดเพราะหลายคนทุกข์จากความคิด
คิดย้ำๆ วนเวียนอยู่กับทุกข์ไม่จบไม่สิ้น
แบกอดีต แบกเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วแก้ไขไม่ได้
แบกความเจ็บปวด เจ็บใจ เศร้าหมอง ‘ความทุกข์’ จึงวนเวียนอยู่เช่นนี้
ไม่จางหาย ยิ่งพยายามลืมก็ยิ่งเจ็บปวด
ยิ่งพยายามวาง พยายามอภัย ปล่อย ยิ่งเคียดแค้นอยากเอาคืน
เมื่อรู้อย่างนี้ก็จงแก้ที่ใจ “ทุกข์เกิดที่ไหนก็แก้ที่นั้น“
ใจมันทุกข์ก็แก้ที่ใจก่อน ฝึกข่ม ฝึกอดทน ฝึกสกัดกลั้น ‘ทุกข์ให้รู้ว่าทุกข์ เจ็บให้รู้ว่าเจ็บ รู้สึกอย่างไรให้รู้เท่าทัน’
ผ่านลมหายใจเข้าและออก กำหนดลมหายใจเขา-ออก.ให้เนิบช้า จดจ่อ เพ่งลงไปที่อารมณ์ที่เกิดขึ้น จนกว่าความรู้สึกนั้นจะค่อยๆดับลง
ผ่านการฝึกสมาธิเมื่อมีสมาธิก็จะมีสติ
เมื่อสติมาปัญญาก็จะเกิด เห็นทุกข์ภัยของทุกข์-สุขที่เกิด
เห็นทุกอย่างแวดล้อมว่ามันไม่เที่ยงแท้ แน่นอน
ทุกๆ อย่างจะผ่านไปและจะกลับมาใหม่ หมุนเวียนอยู่อย่างนี้ รู้เท่าทันทุกข์ ก็จะเบื่อ ปลง ปล่อยวาง อภัย เท่านี้เอง
ขอบคุณเรื่องราวดีจาก : ธรรมดับทุกข์
